لوله‌های درز دار در انتقال سیالات با فشار پایین و همچنین انتقال سیالات در سایز‌های بالا تر از ۲۴ اینچ میباشد که عموما به سه روش زیر تولید می‌گردند:
- لوله درز ماهیچه ای مستقیم EFW) Electric Fusion Welded)
- لوله درز جوش به صورت اسپیرال SAW) Submerged Arc Welded)
- لوله درز مخفی ERW) Electric Resistance Welded )
EFW روشی از تولید لوله درزدار میباشد که که از آن در تولید لوله‌های درز مستقیم و یا درز مخفی استفاده می شود
روش دیگری نیز برای تولید لوله درزدار نیز وجود دارد که به اختصار به آن ERW می گویند. در این روش با ایجاد آمپر بالا توسط دستگاه الکتریکی جوش باعث به وجود آمدن حرارت در لبه‌های درز جوش شده و باعث ذوب شدن این لبه ها می شود که در نهایت منجر به جوش خوردن دو لبه اتصال می‌گردد که اصطلاحا” به این روش جوشکاری لب به لب” نیز می‌گویند و نیازبه هیچگونه الکترود ندارد.
یکی دیگر از روش‌های جوشکاری که در صنعت کاربرد زیادی دارد روش زیر پودری است که در اصطلاح به آن SAW نیز گفته می‌شود. این روش خود به دو نوع LSAW و SSAW تقسیم می شود. لوله‌های مانیسمان هم از نوع لوله درزدار میباشد که در تولید آنها از روش SSAW استفاده می شود.
کاربرد لوله سیاه:
لوله سیاه فولادی درز دار جهت انتقال مایعات و تولیدات پروفیل‌های قوطی، ساختن مصنوعات و سازه فلزی استفاده می‌شود. برخی از این محصولات با روی پوشش داده شده و حالتی گالوانیزه به خود می‌گیرند، در این صورت چون دچار فرسایش و زنگ زدگی نمی‌شوند، برای لوله کشی آب نیز مناسب خواهند بود. لوله‌های درز دار همچنین در صنعت و مناطق مسکونی نیز کاربرد فراوانی دارند که شامل لوله داربستی، لوله گالوانیزه، لوله چدنی، سوله‌های صنعتی، شوفاژ کشی، نیروگاه ها، موتورخانه و … می‌شود
لوله فولادی شوفاژی نیز نوع دیگری از لوله درز دار فولادی هستند که در صنعت کاربرد دارند. یکی از راههای ساخت لوله درزدار نورد ورق است که بسیار پرکاربرد است برای مثال در ساخت مخازن بزرگ یا شفت ها یا پایه از روش نورد ورق استفاده می‌شود البته در این گونه مواقع سایز لوله درزدار غیر عرف است و باید سفارشی ساخته شود.
به طور کلی کاربرد لوله سیاه فولادی عبارتند از:
- گاز رسانی
- پتروشیمی
- انتقال مایعات
- انتقال محتوای مخازن
- انتقال آب
- ساخت و ساز
- معدن
- کشتی سازی
- پروفیل
- سازه‌های فلزی
- انتقال نفت
- و غیره
تاریخچه:
لوله‌ها برای هزاران سال مورد استفاده قرار می گرفته‌اند. اولین استفاده احتمالاً باستانی لوله ها برای منحرف کردن آب از رودخانه‌ها و نهرها به دشت‌ها بود. همچنین چینی‌ها برای انتقال آب به مکان‌های مورد نظر در اوایل سال ۲۰۰۰ از لوله های سیاه استفاده می کردند. ساخت لوله درزجوش به اوایل قرن ۱۹ میلادی برمی‌گردد. به دنبال کشف گاز در سال ۱۸۱۵ میلادی و استفاده از آن به عنوان وسیله‌ای برای گرم کردن لوله که از طریق پرس ساخته شده بود، با به هم جوش دادن لبه‌ها برای اولین بار تولید لوله درزجوش امکان‌پذیر گشت. اگرچه تاریخ شکل‌گیری و تکامل صنعت لوله‌سازی بیش از یک قرن به طول می‌انجامد، شکل‌گیری صنعت پروفیل توخالی تنها از سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود. این صنعت ابتدا در کشور آلمان پدیدار گشته و پا میگیرد و سپس به دیگر کشورهای اروپایی منتقل می‌شود.
توسعه لوله‌های فولادی در صنعت مدرن را می‌توان تا اوایل دهه ۱۸۰۰ ردیابی کرد. درسال ۱۸۱۵، ویلیام مرداک یک سیستم لامپ آتش زغال اختراع کرد. برای هماهنگ کردن کامل شهر لندن با این چراغ‌ها، مرداک بشکه را از بازیافت تفنگ‌های دور ریختنی کنار هم جمع کرد و با آنها خط لوله ممتد برای انتقال گاز زغال‌سنگ استفاده کرد. زمانی که سیستم روشنایی اش مورد استفاده قرار گرفت، تقاضا برای لوله‌های فلزی بلند شزوع شد که رای تولید لوله‌های کافی جهت برآورده کردن این تقاضا، طیف وسیعی از مخترعان کار بر روی توسعه فرایندهای تولید لوله جدید را آغاز کردند. اولین روش برای تولید ارزان و سریع لوله‌های فلزی توسط جیمز راسل در سال ۱۸۲۴ ثبت شد. در این روش، او لوله‌ها را با اتصال به قسمت‌های مخالف یک نوار آهن صاف تولید کرد. وی ابتدا فلز تا جایی که قابل‌انعطاف بود حرارت داد، سپس لبه‌های آن به هم متصل کرد و با استفاده از یک چکش محکم به هم جوش میداد و فرایند تولید لوله راسل با گذشتن از میان یک شیار و آسیاب بادی به پایان می رسید. با این حال، روش راسل برای مدت طولانی مورد استفاده قرار نگرفت زیرا در سال بعد، کمسیون کاخ سفید یک روش بهتر برای ساخت لوله‌های فلزی که به اصطلاح فرآیند جوشکاری تهجوش نامیده می شود ایجاد کرد. در این روش، ورقه‌های نازک آهن حرارت داده می شوند تا دهانه مخروطی آن ها شکل بگیرد. هنگامی که فلز از دهانه باز می‌شود، لبه‌های آن بالا رفته و شکل لوله به خود میگیرد سپس دو انتهای آن به هم متصل می شود و لوله تولید می شود.
به تدریج پیشرفت‌هایی در تولید لوله در کاخ سفید بوجود آمد. جان مون یکی از مهم‌ترین نوآوری‌ها را در سال ۱۹۱۱ معرفی کرد. او روش فرآیند مستمر را پیشنهاد کرد که در آن یک کارخانه تولیدی می‌تواند لوله را در یک جریان بی‌پایان تولید کند. او برای این منظور ماشین‌آلات مخصوصی ساخت و بسیاری از کارخانجات تولید لوله آن را تصویب کردند. در حالی که فرایندهای لوله‌های با درز جوش در حال توسعه بود، نیاز به تولید لوله‌های فلزی بدون درز نیز ایجاد شد. در سال ۱۸۹۵ اولین نیروگاه تولید لوله‌های بدون درز ساخته شد. لوله‌های بدون درز ( Seamless ) لوله هایی هستند که هیچ گونه درز جوشی ندارند. آنها ابتدا با حفر سوراخی در وسط یک استوانه جامد ایجاد شدند. این روش در اواخر دهه ۱۸۰۰ توسعه داده شد. این نوع لوله‌ها برای فریم‌های دوچرخه ایده‌آل بودند چون دیواره‌ای نازک دارند، همچنین سبک و محکم هستند. با ساخت دوچرخه و تولید خودرو، لوله‌های بدون درز هنوز برای بنزین و خطوط نفت مورد نیاز بودند. این تقاضا آنقدر بالا رفت که ذخایر نفتی بزرگ‌تر بوجود آمدند.
نظری نیست.